Zico Lopes over regels en creativiteit
Als kind droomde hij ervan om astronaut te worden. Maar het pad van Zico Lopes bracht hem niet naar de sterren, maar naar het vak architectuur. Tegenwoordig geeft hij vanuit zijn achtergrond als architect en vergunningverlener vorm aan iets dat dichterbij ligt, maar minstens zo complex: onze leefomgeving. “Ruimte fascineert me,” zegt hij. “Als kind wilde ik de kosmos in. Maar uiteindelijk ontdekte ik dat ook gebouwen en steden over ruimte gaan. Niet de muren zelf, maar wat er tussenin gebeurt.”
Ruimte door flexibiliteit
Na zijn studie bouwkunde aan de TU Delft begon Zico als architect en startte hij zijn eigen bureau. Tegelijkertijd belandde hij in de wereld van gemeenten en vergunningverlening. Waar voor veel mensen die twee werelden botsen, maakte Zico er juist een kracht van. “Bij de gemeente had ik altijd flexibiliteit,” vertelt hij. “Ik kon schuiven met uren, projecten combineren met mijn eigen opdrachten, en veel reizen. Voor mij voelde het niet als twee banen naast elkaar, maar als één geheel. Alles wat ik deed — architectuur, vergunningverlening, advisering — hoorde bij mijn studio. Het gaf me de kans om mezelf breed te ontwikkelen.”
Die flexibiliteit leerde hem ook dat vergunningverlening veel meer is dan regels en procedures. “Je coördineert een proces. Je verbindt partijen. Je leert hoe projecten werken, welke belangen meespelen. Dat is goud waard.”
“Alles wat ik deed — architectuur, vergunningverlening, advisering — hoorde bij mijn studio. Het gaf me de kans om mezelf breed te ontwikkelen.”
Conceptueel denken
Zico geniet van grote en complexe projecten: publieke gebouwen, leefomgevingen en infrastructuurMaar het meest inspireert hem het begin van een project — het moment waarop alles nog mogelijk is. “Het mooiste vind ik lijnen uitzetten, scenario’s bedenken, de eerste schetsen maken van hoe iets zou kunnen ontstaan. Dat creatieve proces, voordat de regels het overnemen. Zodra het te technisch of te detailgericht wordt, gaat voor mij de magie eraf. Ik ben iemand die graag visie ontwikkelt.”
Voor Zico gaat het nooit alleen om het object zelf, maar om de ruimte die het mogelijk maakt. Wat kun je er beleven, hoe voelt het, wat maakt het los?
Een organischer Nederland
Naast zijn werkervaring heeft Zico ook een uitgesproken visie op de manier waarop wij in Nederland met de fysieke leefomgeving omgaan. Hij mist soms de spontaniteit die steden levendig maakt. “Ik zou het leven hier organischer willen maken. Minder vastomlijnd, minder keurslijf. Meer ruimte voor experiment, voor toeval, voor eigenheid. In Nederland is alles vooraf gedefinieerd. Terwijl de mooiste dingen ontstaan door serendipity: toevallige ontmoetingen, onverwachte invullingen van ruimte. Een stad moet groeien.”
Voor hem gaat het dus niet alleen om wetgeving, maar om cultuur en identiteit. “Meer vrijheid betekent meer leven in de stad. Ruimte moet niet alleen gemaakt worden, maar ook mogen ontstaan.”
“Meer vrijheid betekent meer leven in de stad. Ruimte moet niet alleen gemaakt worden, maar ook mogen ontstaan.”
Werken in een inspirerende werkomgeving
Wat Zico ook typeert, is zijn vermogen om verbinding te maken. Zijn tijd bij gemeenten leverde hem niet alleen projecten op, maar ook duurzame relaties.
“Ik heb altijd een sterke band gehouden met collega’s, ook als ik ergens weg was. Soms bellen we gewoon om bij te praten of elkaar te helpen. Die verbinding gaat verder dan werk: het gaat om ambitie, cultuur, religie, filosofie. Dat maakt dat je ook praktisch zoveel van elkaar kunt leren.”
Die kijk sluit naadloos aan bij de visie van Refuerzo: werk is meer dan taken uitvoeren, het gaat om groeien, leren en samen betekenis creëren.
Vrijheid om te creëren
Voor Zico draait zijn werk niet om regels alléén, maar juist om de vrijheid die hij ernaast weet te behouden. “Het leukste aan mijn werk is dat ik mag meedenken over hoe we ruimte vormgeven. En dat ik, naast de regels, altijd de vrijheid houd om te creëren.”
Het is precies die combinatie van creativiteit en structuur die hem drijft, en die jonge professionals kan inspireren om verder te kijken dan het hokje waarin hun functieomschrijving ze plaatst.